روابط ایران و مکزیک از سال ۱۲۷۸ خورشیدی (۱۸۹۹ میلادی) آغاز شد و نخستین سفر نماینده دولت ایران، اسحاق خان مفخم‌الدوله بوده که از سال ۱۲۷۸ تا ۱۲۸۲ شمسی در واشینگتن، سفیر بوده‌است. او با عنوان وزیر مختار و ایلچی مخصوص مقیم کشورهای متحده آمریکای شمالی، سفرهای زیادی به کشورهای آمریکای مرکزی و جنوبی از جمله مکزیک نمود. در تاریخ ۲۰ اوت ۱۹۰۳، دن سباستیان دمیر به عنوان سفیر ویژه از طرف رئیس‌جمهور مکزیک، به دولت ایران معرفی شد. نخستین سفارت مکزیک در تهران در سال ۱۹۴۶ بنیان‌گذاری شد و تا سال ۱۹۷۹ به کار خود ادامه داد تا اینکه در پی رخداد انقلاب اسلامی ایران و اشغال سفارت آمریکا در ایران، مکزیک اقدام به تعطیلی سفارتخانه خود در تهران نمود ولی ایران رابطه خود با مکزیک را در مقام کاردار حفظ کرد. تا اینکه در ژوئن سال ۱۹۹۰ مکزیک سفیر دیگری در ایران منصوب کرد. سفارت مکزیک بار دیگر سفارتش را در تهران در سال ۱۹۹۲ بازگشایی کرد و شروع همکاری خوب چند ساله‌ای بین دو کشور بود. با روی کارآمدن دولت نهم جمهوری اسلامی ایران و جلب توجه سیاستمداران آن به کشورهای ضد امپریالیست آمریکای لاتین، مکزیک از اولویت کاری وزارت امور خارجه ایران خارج شد. به عبارت بهتر از آنجا که مکزیک به عنوان یک کشور راست‌گرا روابط بدی با کشورهای چپ‌گرایی همچون ونزوئلا دارد، پس ایران نمی‌توانست هم‌زمان به دو کشور نزدیک شود و در این میان با تصمیم دولت به تحکیم روابط با ونزوئلا و دیگر کشورهای دارای دیدگاه سیاسی مشابه، روابط با مکزیک به مرور رو به سردی نهاد.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.